برنامه نویسی و برنامه نویس ها را دوست دارم. من اعتقاد دارم مهندس کامپیوتری که برنامه نویسی نمی داند مانند سربازی است که اسلحه ندارد. برنامه نویس خوب در هیچ شرایطی و هیچ جایی بیکار نمی ماند.برنامه نویسی عملی مقدس است زیرا برنامه نویس در تمام لحظات نوشتن برنامه در حال فکر کردن می باشد( رسول خدا(ص) فرمود: تَفَکُّرُ ساعَةٍ خَیْرٌ مِنْ عِبادَةِ سَبْعینَ سَنَةً؛ یک ساعت اندیشیدن بهتر است از هفتاد سال عبادت .).فروش یک سال نرم افزار کشور هند برابر با فروش 10 سال نفت ایران است ( قضاوت باشما!).درنهایت انسان ها دو دسته اند یا برنامه نویسی را می فهمند یا نمی فهمند. برنامه نویسی مثل صحبت کردن است همه می توانند صحبت کنند اما مهم خوب صحبت کردن است(برنامه نویس خوب بودن مهم است). بنظر،کسی که دردنیای امروزی ،برنامه نویسی نداند،بیسواداست.، فرزند زمان خویش باشید.یادگیری برنامه نویسی کشش نمی خواهد،روش میخواهد.ایران از نظر مهندس و دکترا ی تئوری اشباع شده است ما نیازمند مهندسین عملی هستیم و در آخر یادمان باشد دانشجوی خوب وبد وجود ندارد چیزی که وجود دارد استاد خوب وبد هست.